Kerken van Melbourne

St James was de eerste Anglicaanse kathedraal van de stad en werd geopend in 1842 op de hoek van Collins en Williams Streets, wat het de oudste kerk van Melbourne maakt. Het werd later verplaatst naar waar het vandaag staat tegenover Flagstaff Gardens. Het enige geheugen van de eerdere locatie is nu St James Lane. Charles La Trobe legde de eerste funderingssteen in 1839, slechts vier jaar nadat de stad was begonnen. Het is een van de weinige gebouwen die nog bestaan vóór de goudkoorts in Melbourne.

De grootse en statige St Paul's Cathedral werd ingewijd in 1891 en verving St James als de Anglicaanse kathedraal van Melbourne. Het staat op een van de bekendste hoeken in Melbourne aan de Flinders Street. St Paul's is gebouwd in een stijl die Gothic transitional wordt genoemd. De rijkdom van de goudtijd is te merken aan de kwaliteit van de bouwmaterialen en het bladgoud op de fresco's aan de voorkant van de kerk en in de Vrouwenkapel. In plaats van donker en onderdrukkend te zijn, voelt St Paul's rijk aan licht en voelt het 'levendig' aan.

St Paul's is een prachtig gebouwde kerk en een die opvalt in de stad omdat het is gemaakt van Waurn Ponds kalksteen en Barrabool Hills zandsteen, in plaats van de meer voorkomende lokale Bluestone. Binnen St Paul's kun je even een gedenkkaars aansteken. Hier kun je de Alpha-cursus bijwonen die wordt ondersteund door Bear Grylls. De verfijning van de kathedraal lijkt in tegenspraak met het idee van 'Man versus Wild', maar het vinden van een plek om te ontspannen en rust te vinden, weg van het lawaai en de drukte op straat, kan zeker een goed begin zijn tot spiritueel overleven en het vinden van een uitweg uit de angsten van het leven. Naast reguliere diensten is er op dinsdagavond een helende dienst open voor iedereen die wil komen voor gebed.

De eerste katholieke kerk in de stad was de St. Francis-kerk op de hoek van Elizabeth en Lonsdale Streets, en het is nog steeds een populaire plek voor de gelovigen. Ontworpen door Samuel Jackson, kreeg het later een toren toegevoegd om een klok uit Dublin in onder te brengen.

Daarentegen werd de gotische Sint-Patrickskathedraal de indrukwekkendere katholieke kerk. Deze werd in 1851 in opdracht gegeven maar pas officieel ingewijd in 1897. De Bluestone-structuur staat majestueus op een hoog deel van de stad, op de hoek van Gisborne en Albert Streets.

Loop rond de kathedraal naar de oostelijke zij-ingang en als je omhoog kijkt, zie je misschien dat een van de waterspuwers een bekend gezicht heeft. Een nieuwe toevoeging werd gesneden door steenhouwer Tom Carson en was geïnspireerd door een voormalige premier van de staat, Jeff Kennett, en daar wordt hij vereeuwigd om regenwater uit zijn wijd open mond te gieten.

In Collins Street gebruikt de Scots Church een verscheidenheid aan steen, met hoogtepunten in Kakanui, Nieuw-Zeelandse steen. In de vroege jaren van Melbourne was de kerktoren de hoogste structuur die in de stad te zien was. Scot's Church was waar Dame Nellie Melba, de wereldberoemde sopraan, in het koor zong voordat ze opkwam op het internationale operatoneel. Haar begrafenis vond plaats in Scot's Church in 1931. Met duizenden aanwezigen waren velen niet in staat om de kerk binnen te gaan en stonden ze buiten opeengepakt.

Op de tegenoverliggende hoek van Russell Street en Collins Street ligt de St. Michael's Uniting Church, ontworpen door Joseph Reed in de Lombardische stijl. Hij ontwierp ook het Melbourne Town Hall en het Exhibition Building. De kerkmnister van destijds wilde een gebouw dat praktisch was, en hierdoor was het interne ontwerp meer in lijn met een theater met een hellende vloer.

Zestien leden kwamen in de vroege jaren van de stad bijeen om de eerste Baptistenkerk te bouwen, te beginnen met een kapel die al snel te klein was. De huidige kerk bekend als de Collins Street Baptist Church, werd gebouwd in 1865 in een klassieke stijl, ontworpen door de populaire Joseph Reed. Hij nam een populair trend van die tijd en leunend op neo-Griekse invloeden, plaatste vier Korinthische zuilen aan de ingang.

Een andere van de historische kerken in de stad valt op wanneer je de oude tramroute neemt en het opvalt als iets ongewoons in een moderne Australische stad. Het is de kleine Welsh Church geklemd tussen moderne gebouwen. Vandaag heeft het een multicultureel publiek, maar ze beschouwen nog steeds de Welshe taal en tradities als belangrijk. Er worden tweemaal per maand diensten gehouden in het Welsh en minstens tweemaal per jaar houden ze een zangfestival (Gymanfa Ganu) met hymnen gezongen in zowel het Engels als het Welsh.

De Duitse Lutherse kerk blijft ook de erfenis van eerdere immigratiedagen waarderen. Deze is te vinden op Parliament Place, op slechts een paar stappen van de naburige enorme Sint-Patrickskathedraal. Binnen deze vrij kleine Lutherse kerk staat een mooi orgel dat al wordt bespeeld sinds het in 1874 werd geïnstalleerd en nog steeds in gebruik is. Het interieur is bewaard gebleven met een houten plafond en onderhouden in de oorspronkelijke stijl.

Tegenover de centrale bibliotheek dateert de christelijke multiculturele kerk aan Swanston Street uit 1865. Het was oorspronkelijk de Kerk van Christus, maar vandaag weerspiegelt de naam de veranderingen in nationaliteiten die in Melbourne komen wonen, en met name deze kerk heeft Aziatische en andere studenten uit vele delen van de wereld willen verwelkomen. Het heeft een groeiende, jonge en bloeiende gemeente.

Een overzicht van de kerken van de stad zou niet compleet zijn zonder een nieuwkomer. Een snelgroeiende en eigentijdse kerk genaamd Planetshakers, trekt elke week ongeveer 6.000, voornamelijk jonge mensen. Ze gebruiken een verscheidenheid aan auditoria om hun kudde te herbergen. Er worden vier diensten gehouden in het Dallas Brooks Centre, elke zondag. De muziek is modern rock, uitgevoerd door vaardige bands en de preken zijn optimistisch.

Planetshakers City Church organiseert elk jaar een conferentie die vijfentwintigduizend mensen kan trekken. De conferentie heeft aparte evenementen voor jongeren en kinderen en voor algemene deelname. Bekende buitenlandse sprekers en musici maken dit tot een populaire conferentie.